مجری برنامه مذهبی برای بِرند شدن چه کند؟ - کتاب دینا

به گزارش کتاب دینا، بعضی مجریان سال ها دیده نشدند، اما زمانی که در یک برنامه خوب اجرا کردند، به خوبی دیده شدند و یا بالعکس مجریان خیلی خوبی هم وجود دارند که در بعضی برنامه های ضعیف، دیده نشدند. بنابراین بستر برنامه باید صاحب حیات و زنده باشد.

تهیه نماینده برنامه سمت خدا درباره بحث بِرندسازی در حوزه دینی در صداوسیما و اینکه چرا به ندرت چهره ای به عنوان ستاره در برنامه های مذهبی تلویزیون معرفی نموده ایم، معتقد است: در برندسازی باید سلسله کارهایی انجام شود که اغلب برنامه سازان و تهیه نمایندگان از این مجموعه کارها غفلت می نمایند و در واقع آن گوشواره هایی را که باید تکمیل نمایند، تکمیل نمی نمایند، لذا بِرندسازی اتفاق نمی افتد.

سید عبدالمجید رکنی که 15 سال از ساخت برنامه اش سمت خدا در تلویزیون و شبکه سه سیما می گذرد، در عین حال از جایگزین درست برای چنین برنامه ای که به عنوان یکی از معدود برنامه های برند تلویزیون در حوزه دینی و معارفی شناخته می شود، استقبال می نماید و معتقد است: ما قاعدتا خودمان را رها نمی کنیم که به پیری ناخواسته برسیم ولی نمی شود لزوم فراوری برنامه های تازهی که جای این برنامه را پر کند یا در کنار آن قرار بگیرد را منکر شد. مخاطب زمانی با برنامه ای مثل سمت خدا وداع می نماید که جایگزینی از این جنس با کیفیت بهتر متولد شود. این اتفاق باید بیفتد و بنابراین تلویزیون باید برنامه تازه مطابق ذائقه های مخاطب فراوری کند.

سید عبدالمجید رکنی ـ تهیه نماینده برنامه سمت خدا ـ در گفت وگویی با ایسنا، درباره بحث برندسازی در حوزه دینی معارفی در صداوسیما و اینکه چرا به ندرت چهره ای مذهبی به عنوان ستاره در تلویزیون معرفی نموده ایم، به گفت وگو پرداخت.

به تعداد خیلی محدود توانستیم برندسازی کنیم

این تهیه نماینده که برنامه اش از مخاطب قابل قبولی در تلویزیون برخوردار است، در پاسخ به اینکه چرا در حوزه برنامه های دینی ـ معارفی به ندرت چهره ای را به عنوان ستاره معرفی نموده ایم؟ معتقد است: باید ابتدا آنالیز کنیم آیا دیگر حوزه ها در امر برندسازی پیروز بوده اند؟ به عنوان مثال در حوزه ورزشی به غیر از برنامه آقای فردوسی پور ما چه برندسازی داشته ایم؟ این موضوع چند وجه دارد؛ اینکه تلویزیون آیا از بِرندسازی غافل است یا برایش دارای اهمیت نیست؟ معتقدم ما در بقیه حوزه ها هم به تعداد خیلی محدود توانستیم برندسازی کنیم و خیلی کم پیروز بوده ایم. به عنوان مثال در حوزه ورزش برنامه نود به ذهنمان می آید، در حوزه سلامت با وجود اینکه شبکه ای برای آن راه اندازی شده، برنامه ای به ذهنم نمی آید و در این حوزه می توانم از برنامه طبیب یاد کنم که در شبکه سه پخش می شود. یا در حوزه طنز برنامه هایی داشته ایم، در حوزه اجتماعی هم برنامه هایی قبلا داشته ایم و حالا نداریم. در حوزه مالی در گذشته پایش بوده و حالا نیست. در حوزه دینی هم شاید برنامه سمت خدا هم توانسته به نوعی بِرند شود.

مجری بِرند فقط در یک برنامه اجرا می نماید

رکنی در ادامه یکی از دلایل برند شدن برنامه های معارفی را به اجرا نسبت داد و عنوان نمود که ثبات مجری یاری بسیاری به بِرند شدن برنامه می نماید. او در عین حال بیان کرد که در حال حاضر مجریان در تلویزیون در هر حوزه ای به اجرا می پردازند و این اتفاق خوبی نیست و نباید اینگونه باشد. اگر برنامه ای قراراست بِرند باشد مجری باید تابلوی معرف آن برنامه باشد و این یاری می نماید که بِرندسازی اتفاق بیفتد.

او در این زمینه شرح داد: یکی از دلایل بِرند بودن برنامه این است که یک مجری نباید در برنامه های مختلف و در هر برنامه ای اجرا داشته باشد. به عنوان مثال عادل فردوسی پور غیر از برنامه 90 در هیچ برنامه ای اجرا نداشت. ولی ما بسیاری از برنامه ها را می بینیم که مجریان آنها در حوزه های دیگر هم اجرا می نمایند. این اتفاق منجر به آن می شود که مخاطبان ندانند مجری، مربوط به کدام برنامه است.

تهیه نماینده سمت خدا ثبات در پخش یک برنامه معارفی را یکی از دلایل برند شدن آن عنوان نمود. او در این زمینه گفت: نسبت به اغلب برنامه های تلویزیون چنین تقیدی نیست که برنامه در پخش استمرار داشته باشد و این در حالی است که اگر یک برنامه نامنظم پخش شود، نمی تواند شکل برنامه برند را به خود بگیرد.

در برندسازی باید به فضای مجازی فکر کرد

این تهیه نماینده در پاسخ به پرسشی درباره ساعات پخشی که برای برنامه های معارفی در نظر گرفته می شود، شرح داد: در نگاه این است که اگر ساعت پخش برنامه ثابت باشد، مخاطب هم نسبت به زمان پخش آگاهی بهتری خواهد داشت. از سویی ساعت های پرتقاضا و پیک شب تقاضا زیاد دارد. به عنوان مثال شبکه ای که برنامه پربیننده خود را ساعت 21 گذاشته، دو شبکه دیگر هم در همان ساعت برنامه پربیننده خود را روی آنتن می برند، اما برای بعضی برنامه های معارفی از جمله مثل ماه در ساعت ثابت پخش شدن و تخلف نکردن از قرار با مخاطب، مهم تر از این است که در ساعت پیک و پربیننده پخش شود. اما یک برنامه، غیر از زمانی که برای پخش آن در نظر گرفته می شود، باید ظهور و بروزهایی در سایر عرصه ها داشته باشد.

به عنوان مثال در حوزه مجازی، خیریه و یا به عنوان مثال آیتم هایی را با برند خود بسازد و پخش کند و همه این موارد برند شدن را تقویت می نماید. اما اینکه چرا در برنامه های دینی اتفاقات اینچنین به ندرت می افتد، باید گفت این مساله نه تنها به برنامه های معارفی برمی شود، بلکه در سایر برنامه ها نیز خیلی سخت برندسازی اتفاق می افتد و عوامل تمام هم و غم خود را روی برنامه می گذارند؛ در حالی که در برندسازی احتیاجمند این است که شما به اتفاقات دیگری هم فارغ از چهارچوب برنامه فکر کنید.

سخنرانی های دکتر الهی قمشه ای برند است

رکنی در پاسخ به اینکه آیا کهنگی بعضی موضوعات و در عین حال نداشتن نوآوری در طرح مسائل و موضوعات در برنامه های معارفی می تواند عامل ضعف و در ادامه برند نشدن برنامه محسوب شود؟ اظهار کرد: نمی توان چند مدله یک برنامه را پیش برد. به عنوان مثال یک برنامه ورزشی نمی تواند سَبک آرام و آهسته ای اجرا شود، بلکه از همان ابتدا که شروع می شود باید پیگیر موضوعات از افراد حوزه مربوطه باشد و چالش ایجاد کند، اما برنامه معارفی مثل سمت خدا برنامه ای آرام است. همانطور که آرام و محبوب است، الزاما به پربیننده بودن یا نبودن منتهی نمی شود بلکه فاکتورهای دیگر در پربیننده بود دخیل است. به عنوان مثال در برندسازی، برنامه معرفت در شبکه چهار سیما که آقای دکتر دینانی به همراه آقای لاریجانی در قالب یک برنامه ساده ساختار با همدیگر به گفت و گو می پردازند، در حوزه شبکه چهار سیما برند محسوب می شود.

این تهیه نماینده سخنرانی دکتر الهی قمشه ای را نیز به عنوان یکی از برندهای تلویزیون می داند که با وجود اینکه ساختار و ضبط تلویزیونی ضعیفی دارد ولی به گفته وی در میزان خود پربیننده است.

سقوط یک برنامه معارفی چه زمانی است؟

تهیه نماینده سمت خدا درباره برندسازی برنامه های معارفی در تلویزیون بعلاوه معتقد است: در برندسازی باید سلسله کارهایی انجام شود که اغلب برنامه سازان و تهیه نمایندگان از این مجموعه کارها غفلت می نمایند و در واقع آن گوشواره هایی را که باید تکمیل نمایند، تکمیل نمی نمایند، لذا برندسازی اتفاق نمی افتد. به عنوان مثال صفحات مجازی ما در سمت خدا پرقدرت عمل می نمایند. کارهایی که مخاطب را در برنامه مشارکت می دهد و احساس می نماید که تعامل مثبتی دارد، اینها مواردی است که به شیوه های مختلف در طول سال این روش ها را برای همراه کردن مخاطب به کار می بریم تا به میزان خودمان بالا بمانیم و اگر هر کدام را انجام ندهیم یک درجه سقوط می کنیم و اگر سقوط ما ادامه پیدا کند تبدیل به برنامه گفت و گوی محوری می شویم که تعلقی هم به ما ندارد.

قدم هایی که احتیاج به مراقبت دارد

رکنی در پاسخ به اینکه چه راه هایی را برای ستاره سازی در حوزه برنامه های معارفی به تلویزیون پیشنهاد می دهد؟ اینگونه گفت: البته باید گفت قدم هایی در تلویزیون برداشته شده است. به عنوان مثال تلویزیون سال جاری برنامه محفل را روی آنتن برد که جا دارد برند هم بشود؛ اما مهم ترین عنصر مراقبت است، یعنی اینگونه فکر کنیم که برنامه تلویزیونی یک موجود زنده است و احتیاج به مراقبت زیادی دارد که باید به آن رسیدگی شود و در آن صورت است که رشد خواهد نمود اما اگر به چشم یک فرد بی جان به آن نگاه کنیم، رشدی نخواهد داشت.

برند بودن مجری به رفتار او در خارج از برنامه هم برمی شود

رکنی در عین حال درباره برند شدن مجریان برنامه های معارفی در تلویزیون معتقد است: برند بودن مجری تا حدی به رفتار او در خارج از برنامه هم برمی شود. البته مجری هم یکی از عناصر زنده بودن برنامه است و زمانی که در برنامه ای بالندگی وجود دارد، مجری هم در آن بستر رشد خواهد نمود. به عنوان مثال بعضی مجریان سال ها دیده نشدند، اما زمانی که در یک برنامه خوب اجرا کردند، به خوبی دیده شدند و یا بالعکس مجریان خیلی خوبی هم وجود دارند که در بعضی برنامه های ضعیف، دیده نشدند. بنابراین بستر برنامه باید صاحب حیات و زنده باشد.

اگر از برنامه مراقبت نکنیم عمر مفید آن 6 ماه خواهد بود

وی در بخش پایانی گفت و گوی خود در پاسخ به اینکه در برنامه سمت خدا چه مراقبت هایی انجام شده که سال هاست پخش آن در تلویزیون ادامه دارد؟ گفت: به هر حال این برنامه مراقبت های داشته است اما در نهایت شما حسین رضازاده هم که باشید، خیلی هم مراقبت از خودتان داشته باشید، در نهایت عمر ورزشی تان تمام می شود. از نگاه من اگر از برنامه مراقبت نکنیم عمر مفید آن شش ماه خواهد بود؛ اما اگر مراقبت کنیم، هر روز به روز رسانی کنیم و همه ملزومات برنامه را به درستی که انجام دهیم، در نهایت پیری سراغ مان می آید. ما قاعدتا خودمان را رها نمی کنیم که به پیری ناخواسته برسیم ولی نمی شود منکر بود به آمدن برنامه های تازهی که جای این برنامه مان را پر نمایند. مخاطب زمانی با برنامه ای مثل سمت خدا وداع می نماید که یک جایگزینی از این جنس با کیفیت بهتر متولد شود. این اتفاق باید بیفتد و تلویزیون باید برنامه تازه مطابق ذائقه های مخاطب فراوری کند.

ادامه داشتن سمت خدا منوط بر فکر و حرف نو

رکنی درباره برنامه سمت خدا در پاسخ به اینکه ساخت آن همچنان ادامه دار خواهد بود؟ نیز شرح داد: سمت خدا 15 سال است روی آنتن است، اما به هر حال هر برنامه ای احتیاجمند انرژی فکری بسیاری است تا اتفاقات خوب در آن رقم بخورد. اینکه هر روز فکری داشته باشیم، ایده ای داشته باشیم و حرفی داشته باشیم که 15 سال پیش نگفتیم، انرژی مضاعفی می خواهد و مخاطبان انتظارات دیگری از ما دارند. بنابراین ادامه داشتن سمت خدا منوط بر این است که ما به عنوان برنامه ساز، فکر و حرف نویی برای گفتن داشته باشیم.