ژانگ دانگی ها، غارنشینان امروز - کتاب دینا

به گزارش کتاب دینا، با غارنشینان امروزی آشنا شوید

امروزه بشر در پی تسهیل زندگی خود است تا بتواند آن را با به خدمت گرفتن ابزارهای مختلف، آسان و راحت کند تا از امکانات رفاهی بیشتر و به روزتری برخوردار باشد. اما هنوز هم افرادی هستند که از ابتدایی ترین ابزار دنیای مدرن دور هستند و کوچک ترین آشنایی با فناوری و وسایل ارتباطی ندارند. یکی از این نمونه ها را در میان زمین های ناهموار و زمخت استان گایژو چین در روستایی پیچ در پیچ در ارتفاعات کوهستانی می توان پیدا کرد. در حال حاضر حدود 70 نفر این غار را خانه خود می نامند و نام آخرین طایفه غار نشین آسیا را بر دوش می کشند. با خبرنگاران همراه باشید تا بیشتر از این غارنشینان بدانیم.

سبک زندگی اهالی

با قدم زدن در غار ژانگ دانگ طنین گاه و بی گاه گاوی به گوش می رسد. روستاییان در حال بافتن پارچه، آسیاب برنج، برداشت برنج و گله حیوانات دیگر می باشند. مردان روستا اوقات بیکاری شان را به نوشیدن می گذرانند و بانوان سرشان را به بافتن پارچه گرم می کنند. بیست خانواده از اقلیت های قبیله میائوساکن این غار وسیع بوده و با کاشت ذرت بر روی کوهستان و پرورش حیواناتی چون مرغ و گاو زندگی می گذرانند. در سقف غار یک استالاکتیت سه متری وجود دارد که آب از آن چکه می نماید و آب روستا از همان چکه ها تأمین می گردد. قطرات آب به هنگام چکیده شدن از این قندیل سه متری فیلتر شده و در گودال شفافی شبیه دهان قورباغه جمع می گردد. در واقع مردم روستای ژانگ دانگ آب نوشیدنی خود را با جمع آوریِ قطره ای از سنگ های درون غار تأمین نموده و برای استفاده در ماه های خشک سال ذخیره و جیره بندی می کنند. در سال 2007 آنها مخزن محکمی برای افزایش بهره وری و ذخیره آب ساختند.

دیوار خانه های روستایی ژانگ دانگ از بامبو بافته شده و تا مدت های طولانی، خانه آن ها سقفی جز سقف غار نداشت. برای آن که ساکنین از روشنایی و هوای تازه بهره ببرند، خانه تمامی شان در نزدیکی ورودی غار ساخته شده است. البته امروزه بالای بعضی از خانه ها یک سقف چوبین دیده می گردد. بر روی درهای ساخته شده از بامبوی خانه ها، شماره هایی دیده می گردد که گویا پلاک خانه ها می باشد. جالب توجه ترین بخش دکوراسیون درون غار، تخت ها، نیمکت ها و میزهای غذا خوری روستا می باشد. هر هفته روستاییان برای خرید مایحتاج شان یک مسافت 15 کیلومتری را پیاده می فرایند تا به سوپرمارکت برسند.

تا یک دهه پیش مردم ژانگ برای گرمایش خانه ها و پخت و پزشان از اجاق های چوبی استفاده می کردند تا این که تأسیسات برقی به این روستا راه یافت. با کشیده شدن برق به درون روستا، لامپ و وسایل برقی چون تلویزیون و ماشین لباس شویی به روستای ژانگ راه پیدا کرد.

در سال 2010 یکی از مقامات دولت چین به منظور اقامت مردم روستا، در زیر کوهستان و با فاصله 500 متری از غار تعدادی خانه بتنی ساخت. اما مردم روستا نظر متفاوتی نسبت به خانه ها داشتند. آنها حاضر به سکونت در خانه های دولتی نشدند و گفتند که این خانه ها برای سکونت، ناامن و غیر استاندارد است.

در سال 2007 این روستا 100 نفر جمعیت داشت اما در طی زمان و پس از آن که روستای ژانگ دانگ مورد توجه رسانه ها و گردشگران نهاده شد، بخشی از ساکنین به مکان های دیگر رفتند. در واقع آن موقع بود که روستاییان متوجه شرایط سخت و طاقت فرسای زندگی خود شدند و تصمیم گرفتند در مناطقی با امکانات بیش تر، زندگی راحت تری را در پیش گیرند. در حال حاضر روستای ژانگ دانگ تنها 70 ساکن روستایی دارد.