مردی که 40 سال بود نابینا شده بود، به کمک ژن منتقل شده از طریق یک نوع جلبک، بینایی در حد تشخیص اشیا پیدا کرد - کتاب دینا

به گزارش کتاب دینا، مطابق خبر جالبی که مدتی پیش منتشر شده، یک مرد 58 ساله که نابینا بود، درمان امیدبخشی دریافت کرده که شاید در آینده نزدیک، زندگی افرادی زیادی شبیه او را تغییر بدهد. شدت بینایی این مرد در حدی بود که تقریبا قادر به تشخیص اشیا در روز و شب نبود. اما او بعد از درمان ژنی برای اضافه کردن مولکول های حس کننده نور به شبکیه چشم هایش، حالا تا حدی بینایی پیدا کرده، طوری که مثلا می تواند دفترچه ای را روی میز تشخیص بدهد.

دانشمندان اروپایی و آمریکایی، از این پیروزیت به نام نخستین نمونه پیروز اپتوژنتیک برای ارتقای دید یک انسان یاد کرده اند. در این روش یک ژن از نوعی آلگ به شبکیه چشم فرد، معرفی می شود.

استاد دانشگاه بازل در طی کنفرانسی به روزنامه نگاران گفت که این روش، به معنی زاده شدن رشته تازه برای درمان بیماران است.

در نشریه نیچر، نویسندگان مقاله پژوهشی، روششان را به صورت کامل توضیح داده اند. مردی که تحت این درمان قرار گرفته بود از 40 سال پیش به خاطر ابتلا به بیماری رتینیت پیگمنتوزا، نابینا شده بود. در این بیماری گیرنده های نور شبکیه تخریب می شوند و به تدریج رو به زوال می فرایند.

پزشکان سعی کردند با ژن درمانی دید یک چشم او را برگدانند. آنها ژنی از گونه آلگ به نام chrimson برداشت کردند که این آلگ را قدر به حس کردن نور و حرکت به سمت آن می کند.

سرمایه گذار این روش تحقیقی؛ یک شرکت فرانسوی به نام GenSight Biologics بود.

البته هنوز تا ایجاد بینایی تمام عیار، در این بمیاران فاصله زیادی داریم. در این روش هم شخص بیمار تنها وقتی می تواند چیزی را به صورت بصری حس کند که عینک خاصی به چشم بزند که کنتراست و شدت نور تصاویر محیطی را زیاد کند و بعد سیگنال ها را را به طول موج زرد- نارنجی تغییر بدهد تا مولکول های حسگر کریمسون، قادر به تشخص آنها باشند.

به گفته پژوهشگری که رهبری این تحقیق را بر عهده داشت، مرد نابینا در شروع چیزی نمی توانست حس کند، اما بعد به تدریج تصاویری بعد از به چشم زدن عینک های ویژه توانست ببیند.

اپتوژنتیک تا حالا بیشتر در حیوانات مورد پژوهش قرار می گرفت. در حیوانات مولکول های حسگر نور را به سلول های مغز اضافه می کردند و بعد پالس های نور را با کابل ها فییراپتیک به این سلول ها هدایت می کردند، این طور یحتی می توانستند رفتارهای خاصی را در حیوانات برانگیزانند.

البته تلاش برای استفاده از این شیوه در آدم های نابینا از سال 2016 شروع شده بود. در آن زمان تلاش شده بود که بینایی را به یک زن تگزاسی برگردانند. اما گویا آن اقدامات، نتیجه مناسبی نداشت.

باید منتظر بمانیم تا ببینیم آیا زمانی می رسد که بینایی را در این دسته از بیماران تا حد تشخیص بی درسر الگوها یا حتی خواندن متن ها بالا برد یا خیر. خود پژوهشگران فعلا برآیندی از مقدار پیروزیتی که در آینده می توانند به آن برسند، ندارند.

منبع